تا کى جدایى

تا کی جدایی

شوق تو دارم ، نخل جان را بارور کن

تا کی جدایی جان من با دل سفر کن

دل را به جامی از زلال ِ آشنایی

مدهوش و مست و بی قرار و بی خبر کن

در من بر افروز آفتاب عاشقی را

خورشید ها را در ضمیرم شعله ور کن

ای بر لبت آوای ِ گرم ِ مهربانی

تاثیر ِ جانبخش ِ سخن را بیشتر کن

پنهان چرایی ای جهانی از تو پیدا

باحسن ِ رویت صبح ِ جان را جلوه گر کن

چشمم به راهست ای مسافر بار دیگر

از کوچه ی مستان و مشتاقان گذر کن

دل ها اسیرِ تیرگی هایِ زمان شد

ای روشنی بخش ِجهان در ما نظرکن

سر در گریبانیم و راه از دست داده

از کاروان ِ عاشقی رفع ِ خطر کن

#محمد_روحانی (#نجوا_کاشانی )

لطفا دوستان را به گلستان فراخوانید

@golestanesheroadab